Overstuur

Collega A had een zure mail verstuurd. Haar kaas was nu voor de tweede keer verdwenen uit de koelkast en niemand had gezien waarheen. Collega B had zijn trui in zijn spreekkamer laten liggen, na het weekend was ie spoorloos.

Collega C schakelde een hulplijn in. Ze belde I., de schoonmaakster - voor goede raad. En zo ging het gesprek:

"Hoi I., met collega C, hoe gaat het?"
(...)
"Nee joh, dat weet ik daar bel ik ook niet vo-"
(...)
"Nee joh, ben je gek, dat weten we toch! Het ziet er hier hartstikke schoon uit, nee daar bel ik niet voor hoor. We zijn hartstikke b-"
(...)
"Nee, I. - luister. We zijn hartstikke blij met je. Nee, waar ik voor bèl - ja, dat is ook wel een beetje gek misschien hoor, dat ik jou dit vraag, maar collega B heeft hier laatst zijn trùi laten liggen - en die is hij nu kwijt. En nou vroegen wij ons af, heb jij misschien een idee wa-"
(...)
"Niet. Nee, dat dacht ik ook al hoor, maar ik dacht je weet het niet ik kan het probe-"
(...)
"Jaaaa precies. Nee maar dan weet ik dat. Dat had ik ook wel verwàcht hoor, dat je in dat geval wat van je zou laten ho-"
(...)
"Ja." Diepe nauwelijks hoorbare zucht.
(...)
"Hmhm. Neeee precies. Hee I., en dan nog iets hè. Ja, er gebeuren hier rare mysteries hoor, haha, wij snappen het ook niet - maar we hebben een collega die haar kaas kwijt is. Weet jij misschien toevàllig ook iets van een pakje kaasplakken dat in de koelkast lag? Niet dat ik jou ervan verdenk dat je dat meeneemt hoor!"
(...)
"Neee, I. - maar daar verdenk ik jou allerminst van. Echt."
(...)
"Nee, maar dat weet ik. En begrijp me niet verkeerd, ik weet ook dat jij dat niet zomaar mee zou nemen."
(...)
"Nee, maar I., ik zou het vervelend vinden als je denkt dat ik je daarvan verdenk, want dat doe ik absolúú-"
(...)
"Nee, maar dat wéét ik ook. En echt, ik had ook helemaal niet het idee dat je dat zou doen, hoor - echt niet."
(...)
"Gaat het?"
(...)
"Hee, maar ik verdenk jou ècht nergens van hoor. Niemand hier doet dat. Echt niet, ik hoop dat je dat van me aan wil ne-"
(...)
"Ja. Och, dat meen je niet. Nou, kom zo maar even langs, dan hebben we het er even over."
(...)
"Nee, geeft niet, dat kan wel even."
(...)
"Okeeeee tot zo. Ja. Nee, dat kan echt wel even. Ja. Ja. Ja. Okeee. Ja. Joe! Ja! Tot zoo! Jooeee."

En toen, met rode wangen en grote ogen tegen ons: "Ik denk ècht niet dat zij die káás heeft meegenomen hoor! I. is heel lief. Maar volgens mij werd het haar wat teveel. De kat is overleden, ze komt zo even langs."

Een paar minuten later kwam I. Collega C ontving haar verontschuldigend en zei "nou kom, loop even mee" en met de hand op haar schouder leidde ze I. naar haar spreekkamer - die lieverd.