En terwijl we een aardegroet in de buitenlucht deden, wees mijn yogajuf ons op al het moois dat de natuur te bieden heeft. 'Neem de tijd' zei ze 'om de perfectie van de natuur waar te nemen: de grassprietjes, de madeliefjes die sluiten aan het einde van de dag..' - en we raakten in een soort collectieve mijmerstand.
Toen ik wat verder keek dan de grassprietjes, sprongen vooral de witte billen van het meisje vóór mij niets verhullend in het oog. De laag uitgesneden spijkerbroek bedekte slechts een kwart ervan, gok ik. Billen zijn ook natuur - herstelde ik mijn gedachten.
donderdag 29 april 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
