donderdag 14 februari 2008

Belangrijke kwesties

Het onverwachte lente intermezzo van de afgelopen dagen heeft mij bruut wakker geschud. De zorgwekkende confrontatie met smeltende ijskappen, rechtvaardigt onmiddellijk de (op het oog oppervlakkige, maar zeer relevante) vraag: wat gaan wij dragen als het warmer wordt?

Nu vind ik echt niet dat iedereen de nieuwste mode moet volgen, liever niet zelfs, maar door het dwingende standaard modeaanbod moet je haast wel. Zwaar gefrustreerd verpakte dit seizoen daarom ook de voluptueuze vrouw haar benen in het vacuüm van de skinny jeans. Gelukkig mocht dit in combinatie met een oversized, A-lijn, of gewoon vormeloze top (fijn voor de vetkwab of zwemband).

Komend seizoen doen we het helemaal anders. Het stond een paar maanden geleden al in de Volkskrant Magazine (daar is die weer) en wordt bevestigd in ELLE: Nu de skinny jeans is doorgedrongen tot de kleuters op de basisschool, is het de hoogste tijd voor een nieuw silhouet.



Acne jeans zet de toon en schrijft bovenstaande jeans voor, Diesel liet zich inspireren door de Thaise Vissersbroek. Voor wie een wijde pijp vanaf de heup (en pas weer smal bij de enkel) een brug te ver is, kan worden teruggegrepen naar het poldermodel oftewel de hippiesnit: strak boven, wijd vanaf de knie.

Gerust gesteld doordat de winter inmiddels is teruggekeerd en mijn vraag beantwoord, besloot ik vanmorgen een rondje te hardlopen. Onder het motto ‘regeren is vooruitzien’ ren ik nog vóór de echte lente begint de vetkwabben eraf – zodat ik mij frustratieloos en met een gerust hart aan de nieuwe mode kan conformeren. Omdat ik het waard ben.

zaterdag 9 februari 2008

Vervlogen tijden

In de trein naar Groningen kan ik er vanaf Assen niet meer omheen. Ik wordt steevast overvallen door bitterzoete nostalgie. Ter hoogte van Haren dringen herinneringen aan zwemles en gore kwast op de ijsbaan zich aan mij op. Ik ga naar huis en toch ook niet.
Eenmaal aangekomen voel ik mij een toerist in eigen stad. Overal heb ik herinneringen, maar niets is meer hetzelfde. Ik ken de weg, maar niet het café waar ik naartoe ga. Het is vertrouwd, gezellig en verraderlijk tegelijkertijd. Nog steeds mooi, maar niet meer zoals vroeger. En zo was het met de Bootleg Beatles eigenlijk ook.