Vervlogen tijden

In de trein naar Groningen kan ik er vanaf Assen niet meer omheen. Ik wordt steevast overvallen door bitterzoete nostalgie. Ter hoogte van Haren dringen herinneringen aan zwemles en gore kwast op de ijsbaan zich aan mij op. Ik ga naar huis en toch ook niet.
Eenmaal aangekomen voel ik mij een toerist in eigen stad. Overal heb ik herinneringen, maar niets is meer hetzelfde. Ik ken de weg, maar niet het café waar ik naartoe ga. Het is vertrouwd, gezellig en verraderlijk tegelijkertijd. Nog steeds mooi, maar niet meer zoals vroeger. En zo was het met de Bootleg Beatles eigenlijk ook.