Gerechtigheid

Eigenlijk moest de sollicitatiebrief geschreven, de workshop voorbereid, het studiemateriaal gelezen en de belastingaangifte ingevuld. Natuurlijk is dat het moment waarop Schrijfzin onstuimig aan de bel trekt. Hij vleit zich tegen je voordeur. Je negeert hem een tijdje - maar dan bonst hij uitbundiger en zet hij hartstochtelijk zijn serenade in, waarmee hij je altijd aan het lachen maakt. Je vergeeft hem zijn valse noten. Hij verleidt je met Goddelijke amuses, schitterende woorden geeft hij je. Kleine beginnetjes. Aanstekelijke twinkelingen. Het duurt maar even, meent hij. Het enige wat je hoeft te doen is ophouden te doen en hem even binnenlaten. Het gaat vanzelf, belooft hij. Echt echt. ECHT! 

Goed. Kom maar binnen dan. 

Nou kijk - ik wil iets vertellen over twitter, steekt hij enthousiast van wal. Hij belooft met humor het aanklooien op twitter even pijnlijk bloot te leggen. Over het beeld dat je wil scheppen. Over het boekje dat je van de vriendin kreeg waarin het stond - en over anderen die het al zeiden en waar je het mee eens was en waar je om gelachen had en hoe je het had herkend. 

Goeie voorzet. Je vraagt je af hoe je hem zult afmaken. Hoe ga je dat doen? Ha! Slinkse Vitter op de loer. Ze ruikt je vraag en haar kans op verslinding - maar alles op zijn tijd, besluit ze. 

Twitter? Ach.. twitter. Nou, neuh. Alles is al eens gezegd hoor, over twitter - achteloos zegt ze het, en traag - terwijl ze verveeld haar nagels vijlt. Alles is al een keer gedaan - herhaalt ze ijzig kalm. Door talloze anderen die dit beter kunnen dan jij. Ze blaast het gruis van haar nagels en bekijkt ze tevreden. De workshop moet af, of jij gaat af - weet je nog? Ach, ze zucht eens diep. Als jij gaat schrijven wordt het vaal, denk je zelf ook niet? 

Gelukkig is daar de scheidsrechter. Met een waarschuwing voor Slinkse Vitter. Wegens incongruentie en affectieve verwaarlozing. Eerst binnenlaten en vervolgens afkeuren. Jézus. Mag Schrijfzin nou naar binnen of niet? 

Jahoor, kom gerust.   

(...) 

Kom dan! 

Nee na.tuuur.lijk niet. Schrjifzin is als de drammende kat bij de achterdeur. Die gaat dralen als je hem zijn zin geeft en de deur voor hem openhoudt. Jézus. Dan niet! Slinkse Vitter slaat de deur dicht. Keihard. Kwaad en verbolgen, haar ware aard ontmaskerd.

Dan wordt Slinkse Vitter afgefloten. Want Schrijfzin was niet als de kat - hij was de geslagen hond. De geslagen jonge hond die zijn wonden likte en toch geschreven had. 1-0 voor Schrijfzin.