"Ik vind dit nogal confronterend" zei ik, want ik kon minstens nòg
4926 voorbeelden geven van 'mijn valkuil'.
"Ja, maar kijk - dat is niet waarom ik je dit uitleg, ik wil je laten zien hoe het óók kan". Het vertrouwen dat hij in mij uitsprak was maar net te verdragen. Want ik schoot tekort. En ik vinkte het vakje in gedachten af. Ongeschikt. Terug bij af. Had ik dit nou nòg niet geleerd? Dubbelongeschikt.
Toen liep ik een eindje in de zon en maakte Stef Bos mij aan het huilen. Ik zuchtte eens diep en begon opnieuw.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Als ik die Stef tegenkom zal ik eens een hartig woordje met hem spreken. Iemand die zo bedroefd is ook nog eens aan het huilen maken, tssss.
Wees gerust Floor, confrontaties met je eigen onmogelijkheden heb je nog de rest van je leven :-)
:) Lief.
Ik mis je stukjes.
Een reactie posten