Pikorde van de yuppen

Eén van de eerste vragen die yuppen elkaar stellen op een housewarming is 'wat doe je?' - waarna het grote vergelijken kan beginnen. Nog full-time student? Zien we door de vingers. Werk je bij Baker & McKenzie? Dan sta je eenzaam aan de top en moet je harder knokken dan je yupgenoten om aardig gevonden te worden. Docenten daarentegen hebben per definitie een streepje voor, want die vinden we altijd sympathiek en maatschappelijke betrokkenheid hebben we hoog in het vaandel.

Promoveren is altijd goed, vier dagen in de week werken wordt getolereerd en benijd (maar wordt wel gezien als ondergrens). Met een functie op HBO niveau doe je het goed als je het een tijdelijke springplank noemt. Vertel er even bij wat je ambities zijn.

Een carrière in het buitenland wordt door de meesten geambieerd - totdat het iemand anders is gelukt. Dan vinden we dat er toch ook wel veel nadelen aan zitten. De expat staat wat dat betreft min of meer naast de fiscalist van McKenzie.

Mocht je werkeloos zijn, dan moet je van goede huize komen - een beetje afhankelijk van de datum van afstuderen. Tot een maand of drie geleden is OK, daarna moet je je verantwoorden. 'Ik heb veel mooie dingen gedaan' en 'ik vind het gewoon heel belangrijk om te reflecteren en te zien wat echt belangrijk is' - daar red je het echt niet mee. Zorg liever dat je gereisd hebt.

Een valkuil voor de werkzoekende (noem jezelf nooit werkeloos!) is daar bovenop het downgraden van de McKenzies en expats, met teksten als 'ik vraag me dan ook af of zij niet veel te hard gaat, met die promotieplek bij Yale - geniet ze er wel van? Of is het alleen maar gaan gaan gáán?' Want het mogen ventileren van dit standpunt is uitsluitend toebedeeld aan de yup die wèl een gemiddelde carrière heeft.

Het devies kortom, luidt: Wil je lekker meekomen op een gemiddelde housewarming, zorg dan dat je carrière maakt met een grote C, maar liever niet groter dan lettergrootte 12.