Wij wìsten natuurlijk wel dat het geen proper plan was, dat van die kroeg. Maar er was al behoorlijk wat wijn in de man, dus die wijsheid – juist. Gisteren zag ik vrienden die ik lang niet meer gezien had. Ik was een beetje vergeten hoe leuk het met ze was.
We pakten zo – hop, de draad weer op. Ik dacht ‘wat zijn ze toch léuk, deze mensen!’ We dronken en aten en dronken en lachten en dronken en praatten. Over Death cab for cutie en Neil Young, ons werk, de liefde en het gebrek daar aan, over de fokking IND, Six feet under en over hoe uit een band stappen kennelijk net zo kan voelen als het beëindigen van een relatie. Kortom: over ons leven.
W. moest naar het station, dus liepen we samen die kant op. Het was nog net een christelijke tijd. De wijn had mij al wankel gemaakt, al vond ik toen van niet. Opeens had ik glashelder voor ogen hoe belàngrijk het is, plezier te maken in Het Leven. Morgen zou geen topdag worden op de stage, maar wat maakte het uit. Een uur of één, het kon nog net.
En toen kwamen we dus langs een kroeg. Een halfslachtige poging van W. was al voldoende.
Het kostte mij een fatsoenlijke nachtrust, een hele dag om bij te komen, ergernis in de vroege ochtend en mijn linker oorbel (wanneer is dat gebeurd?). En wat leverde het mij op? Een ware comeback van oude vrienden, een dronken en vervolgens katerige sms, naar rook stinkende kleren (toch weer), een lijstje met nog te ontdekken bandjes, een hoop gezelligheid en een kegel van heb ik jou daar.
Kortom: het was het meer dan waard.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Het is toch heerlijk dat je op deze manier kunt genieten! Ondanks de kater kun je op een zeer geslaagde avond/nacht terug kijken.
Het was gelukkig geen kotsen-brakenanalyse.
man wat was het fijn he.
vond ik namelijk ook, laat daar de rijkelijk late reactie geen tegendeel van spreken! (was dat nederlands? volgens mij wel, en als het geen nederlands is zou het het moeten worden, jatoch.)
Een reactie posten