De narcist

Ik had een oproep geplaatst voor woonruimte in het centrum van Utrecht. Daar kreeg ik een reactie op van een alleenstaande man uit Breukelen, die mij een gedeelte van zijn woning aanbood tegen een heel scherpe prijs. Dat vond ik wel aandoenlijk.

Toen ik verder las in zijn uitgebreide omschrijving van het huis (oud herenhuis met 3 badkamers, 2 WC's etc etc), las ik dat ik ook gebruik mocht maken van het vrijstaand atelier in zijn achtertuin, dat "volledig geïsoleerd" was. Dat vond ik verschrikkelijk angstaanjagend, want daar zou hij mij natuurlijk gruwelijk afranselen - terwijl de buren verderop ongestoord en nietsvermoedend hun worstje op de BBQ nog eens omdraaiden.

Ter afsluiting van zijn reactie verduidelijkte hij dat hij niet zomaar alleenstaand, maar weduwnaar was - en bovendien "ac. gevormd gedipl. beeldend kunstenaar". Dat vond ik aanstellerige ijdeltuiterij, wat ik niet zo doordacht vond van mezelf, waarna ik besloot dat het nu eenmaal zo was.

Want de kunstenaar die het nodig vindt zijn burgerlijke staat en titel zo te etaleren, heeft natuurlijk nog nooit een stuk verkocht. Om de aandacht af te leiden van zijn inhoudloze werk, bakte hij er lucht van. Om zichzelf wat glans te geven, zou hij dwepen met bekende kunstenaars en muzikanten, die hij tot zijn inner circle rekende - hen slechts bij de voornaam noemend, daarna zogenaamd terloops verduidelijkend wie hij werkelijk bedoelde: "Ellen zei laatst nog tegen me (Ellen ten Damme, goede vriendin van me) - ze zei 'weet je wat jij moet doen, je moet eens gaan praten met Erwin (Olaf, red.), ik weet zeker dat hij je werk waardeert".

En zo mijmerde ik nog een eindje verder bij mijn eigen spitsvondige ergernis en de herinnering aan een ex die hetzelfde deed - maar het tegenovergestelde beweerde. Die variant gaat zo: "Ik ben een paar keer gevraagd voor een bijdrage aan discussie zusenzo in Pauw en Witteman, maar weet je - al die gekkigheid, ik doe het niet. Vrienden zeggen 'moet je doen!' - maar ik doe gewoon mijn werk." En daarna viel me op dat me deze interessantdoenerij de laatste tijd vaak was opgevallen bij veel verschillende mannen en ik stelde mijzelf de therapeutenvraag: 'wat zegt dat over mij?' - wat ik een even zo plezierig irritant cliché vond, dat ik mezelf vrijsprak van het beantwoorden ervan.

De kunstenaar - zich volledig onbewust van het stof dat hij deed opwaaien, sloot ondertussen af met vriendelijke groeten en zijn naam: Helder. Dat leek me een uitstekende kunstenaarsnaam. Zelf dacht Helder daar anders over, want erachter stond tussen haakjes: (roepnaam Coby). Dat vond ik echt hilarisch.