Ik ben dus begonnen met mijn afstudeerstage. Net als de rest van Nederland, heb ik opeens een vijfdaagse werkweek. Drie dagen stage, één dag thuiszorg, één dag scriptie. Het valt me zwaar, mensen. Ik weet dat het een tijdelijke illusie was, die studententijd. En ik was ook wel toe aan het echte leven. Maar toch. Ik mis het shoppen in een lege Hennes op een dinsdagochtend. Of ’s middags Oprah op de bank onder een dekentje.
Aan de andere kant voel ik mij vrouw van de wereld. Net als de grote mensen met carrières, sluit ik om kwart over 5 (carrières met een kleine c dus) aan achter eindeloze kassarijen. Het is de supermarktspits, die ik tot voor kort gewiekst wist te omzeilen. Net als zij heb ik tijdens deze donkere dagen geen energie meer om aan het eind van de dag te koken en leg ik mijn Excellent pizza (want ik doe alsof, met geld speelt geen rol) achter die van hen.
En toch, wat ik al zei – het valt me zwaar. Het zijn niet alleen de lange dagen, het gebrek aan koken en spielerei overdag. Het is ook een nieuwe ontgroening. Zoals je in groep 8 de koning te rijk bent en in de brugklas weer kleuter – zo is de Universiteit langzaam een icoon geworden van onvervalste nostalgie, terwijl ik op mijn stage aan het begin van een ontgroening sta.
Dinsdagavond had ik een diner met collega’s, bij één van hen thuis. Een grotemensenhuis met volwassen minimalistische kunst aan de muren, klassieke muziek op de achtergrond. Hoge plafonds, een houten vloer, een vleugel en een openhaard. Metallic taupe op de muren, bedacht door een bevriende architect.
Gesprekken aan tafel gingen over de psychiatrie van 20 jaar geleden en over Damien Hirsts' For the love of God. Iedereen had een mening. Er was afgelopen zondag ook flink cultuur gesnoven trouwens, tijdens de culturele zondag. Eén collega was niet geweest, maar zij begeleidt zondags altijd haar vioolspelende buurmeisje op de vleugel. Kortom: gelegitimeerd. Eén collega bleek van adel, maar daar werd verder niet over gepraat, want kommophee – we zijn volwassen.
Ik luisterde en keek en vroeg mij af of ik over twintig jaar met eenzelfde vanzelfsprekendheid in zo’n huis zou wonen, op dezelfde manier zo deskundig begaan zou zijn met mijn vak en of mijn liefde voor kunst en klassieke muziek zich nog zou ontwikkelen.
Ik was blij dat het morgen woensdag was en ik weer even terug kon fietsen naar mijn vertrouwde faculteit. Het schiet al aardig op met de scriptie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Het is een lastige keuze: of veel vrijheid en weinig geld als je studeert, of weinig vrijheid en meer geld als je werkt. Uiteindelijk kies je altijd voor het laatste. Je moet wel.
In ieder geval heb je er dan weer een periode in je leven bij waarnaar je nostalgisch terug kan kijken.
Zo'n hoog huis met taupe (vachtkleur van een mol zegt de wiki, wow) hoeft niet hoor, een boot kan ook en das dan weer wel heul tof.
Ik ben voor de vrijheid blijven kiezen, in combinatie met freelance schrijven. En ik kan me nog steeds heel blij voelen als ik 's ochtends een dag voor me zie die in geen enkel opzicht lijkt op de dag ervoor. Ik weet dat er mensen zijn die zeggen dat het went, nine to five, maar voor mij is dat ook leven; zelf bepalen hoe laat je waar bent.
Het nadeel? Vrijheid is duur.
Fijn stukje en hou je haaks!
Oh, en om te wissen: volgens mij bedoel je hirst ipv hist.
Fijn om weer wat van je te horen. De kringen (collega's) waarmee je nu te maken hebt, lijken me niet mijn favoriete gezelschap. Wel leerzaam, ze bestaan dus echt!
Dat is ook het soort organisatie waar je beland. For the love of God, ik heb nog niemand erover gehoord bij ons.
'k Werd er gewoon weemoedig van. Een jaar geleden was ik ook nog zo. Nu weet ik al niet meer anders. En maak ik me zorgen over ontslagprocedures, nieuwe banen en de kredietcrisis. En ww-uitkeringen. Man man man, dan is het studentenleven zóó ver weg...
En hee! Soms moet je gewoon even een dagje vrijnemen voor een bezoekje aan de Hennes en Oprah. Want bij een baan kun je je gewoon ziekmelden. Zonder te bedenken dat je eigenlijk nog drie pagina's moet schrijven/je college-aantekeningen moet doorlezen/een referaat moet voorbereiden. Fijn hoor. xx
Hey!! Je moet nog wel tijd vrij maken voor je huisgenootjes hoor! Leg het dekentje maar klaar, zet maar alvast thee, SATC dvd komt eraan!!!
xx Sev
Heb jij dat dan ook, dat je er aan de ene kant wel van geniet, maar aan de andere kant als de dood bent dat het ooit zo zal zijn?
Leuk stukkie Flora! En inderdaad; hoe herkenbaar die lege Hennes :-) Ik zie 'm ook nooit meer en probeer nu al slalommend tussen hordes mensen, kinderen, moeders en bijbehorende kinderwagens mijn outfit te scoren... Ach ja, ben hoe dan ook blij dat ik in de weekends niet meer hoef te denken aan tentamens en álles wat er nog ligt en ik eigenlijk allang had moeten doen.
Kus!
Een reactie posten