Dit weekend heb ik heel hard gelachen om een vriendin die bekende dat wanneer zij een stukje uit haar oor pulkt (een zeldzaamheid, zij is heel schoon) – zij dit dan nooit direct weggooit. Het stukje geeft haar voldoening, ze bewaart het altijd een minuut of tien, om er af en toe naar te kijken en te denken ‘Zóóhee. Die is er maar mooi uit. Ha!’
Ik heb bij deze haar vertrouwen beschaamd, maar het dient een hoger doel.
Want zeg eens eerlijk: herken je het?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Absoluut! Het kan zeer prettig zijn om stukjes van jezelf, na er nog even naar gekeken te hebben, achter je te laten.
@ Jowi: Leuk. Ik weet niet precies wat jij dan onder 'stukjes van jezelf' verstaat, maar misschien moeten we dat maar zo laten. :-)
Een reactie posten