Ik wist niet wat me overkwam, toen ik op een nuchtere maag bijna over mijn nek ging van de stank en haar daar zo zag staan. Overal poep. Vegen op de grond en aan de WC bril, op de washandjes die over de wasbak hingen. En een stuk tussen haar duim en wijsvinger, dat ze tevergeefs probeerde weg te spoelen onder de laffe straal van de kraan. Ze droeg alleen nog haar BH, boven die buitenproportioneel ronde buik. Met ogen die niet van deze wereld leken, keek ze me aan en vroeg als een kind om hulp. Ik kon wel janken. Van radeloosheid, walging, medelijden en weerzin.
Toen wist ik zeker dat het niets voor mij was. Tijd voor het laatste collegejaar. Maar eerst: Pain, vin en zon. Tot later!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten