En nú is het genoeg. Een flinke bende om mij heen, als ontlading na het dwangmatige opruimen ten tijde van Het Studeren, een rammelende maag en op de achtergrond Ben Cramer (temidden van twee verlepte parelteven) op omroep Max. Veel erger dan dit mag het niet worden, vind ik.
Ik gooi zo de stapel muffe was achter de bank, de inmiddels stinkende rotte bloemen in de reeds uitpuilende vuilnisbak. De grijs uitgeslagen plant (ik zie het nu pas) even reanimeren en dan kook ik iets héél lekkers - ik weet nog niet wat. Gelukkig komt vriend T. straks eten, een gezellige stok achter de deur.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten