maandag 14 januari 2008

Sophisticated lady

Laat ik het spits afbijten met een wel heel confronterende quote uit de Volkskrant van afgelopen zaterdag (Zo. De toon is gezet. Geen makkelijke prietpraat op deze blog!).

Na een heftige interne strijd over de keuze voor een treinsnack tijdens de komende twee uur, besluit ik zaterdagmiddag heel verantwoord te kiezen voor zes stuks 'vliegende schotels'. Dat zijn natuurlijk gewoon eierkoeken. Echt lekker zijn deze zompige - doch luchtige sponzen niet, maar je kunt er naar hartelust op kauwen, zonder dat er aan je geweten wordt geknaagd.

Aan dit type treinvoer kleeft echter ook een nadeel: dodelijk voor je imago. Iedereen die mij deze calorie-arme lekkernij ziet verorberen, plaatst mij (natuurlijk zeer ten onrechte) in het Sonja-Bakker-freak-hokje, vooral wanneer wordt opgemerkt dat alle koeken in één keer opgaan.

Hierop voorbereid koop ik er De Volkskrant bij, om zo wat credits op te bouwen en tevens De Mensen eens flink in verwarring te brengen: 'Schuilt er dan toch een intelligente, elegante dame achter deze goedkoop afgetroefde vraatzucht?' Toegegeven, met het NRC had ik ze pas echt van de sokken geblazen, maar dat was ook wel heel voorspelbaar en opzichtig geweest. De Volkskrant is dan subtieler, vind ik.

Eenmaal in de trein stop ik de Volkskrant Magazine gauw in mijn tas (zó soft en weinig informatief) en ga ik over tot het echte werk: De Voorpagina (even inkomen) Het Vervolg, Kennis, Het Betoog (niets is mij te zwaar, interessant zeg! Zien jullie mij mensen?), met als toetje Hart en Ziel.

En dan nu de quote waar het mij om ging - in een artikel over gezond leven en eten. Na mijn 5e koek en een immer zuiver geweten, kon dit artikel mij niets maken. Tevreden las ik de kop: 'Dit kun je rustig eten, want er zit niets in'. Bevestiging doet de mens goed. Maar wat blijkt? Meijke van Herwijnen (voedingsdeskundige) draait het om en stelt: 'Dan kun je het ook rustig laten staan, want er zit niets in. Als het niet voedzaam is, waar eet je het dan voor? Omdat er zo lekker niets inzit dat naar niets smaakt? Dat schiet lekker op zo. Je ontwikkelt de gewoonte om dingen te eten die je niets te bieden hebben en waar je ook meer van eet omdat ze je niet geven wat je nodig hebt. En omdat je toch meer eet, val je van al dat niets ook niet af.' Tuttuttut. Ik stel me Meijke voor als een belerende, superstrakke en slanke vrouw, zonder ook maar een greintje gevoel voor humor of stijl.

Even geïrriteerd als beduusd staar ik naar de laatste schotel in het zakje en realiseer ik me dat ik de afgelopen 4 koeken gedachteloos heb weggewerkt. Ik had eigenlijk niet eens echt honger toen ik ze kocht. Schuldbewust besluit ik die laatste koek dan maar te bewaren voor de terugreis en ik heb inmiddels schoon genoeg van die krant. Mezelf opbeurend met vrolijke deuntjes uit mijn iPod, schiet mijn redding me te binnen: 'Maar wat er niet aankomt, hoeft er ook niet af!' Ha! Nu jij weer.


Geen opmerkingen: