Bankhangen en TV kijken

Ik heb er niet uitgehaald wat er in zat dit jaar. Of misschien zat het er gewoon niet in, dat kan ook. In ieder geval heb ik Koninginnenacht en –dag voor het grootste deel aan mij voorbij laten gaan. Weinig gedronken, op tijd naar bed en hoewel de Leuk dat je er bent band het kennelijk leuk vond dat ik er was, vond ik het zelf wel meevallen en bleef ik maar kort.

Vriend T. had er ook niet zo’n zin in dit jaar, dus de afspraak was snel gemaakt. Na de intrigerende Funky Monks DVD (making of Blood Sugar Sex Magik – RHCP), werd het een avond met een wel heel kansloze TV programmering. Met gekromde tenen keken wij naar de liefdesmakelaar, waarin twee koppeldeskundigen verwoedde pogingen ondernamen een nog niet uit de kast gekomen homo te koppelen aan één van drie vrijgezelle krolse vrouwen. Daartoe arrangeerden zij een dinerdate bij hem thuis (wel zo persoonlijk), waarbij zij vanuit de studeerkamer met een camera meekeken en de boel beoordeelden (was zijn lichaamstaal wel goed, toonde hij voldoende interesse, dat soort dingen).

Tijdens het koken met de eerste date in zijn steriele nieuwbouwkeuken, werd zogenaamd het ijs gebroken met slappe grapjes en creëerde het koppel in spe op zogenaamd spontane wijze een zogenaamd ontspannen sfeer door samen te salsadansen. Dit tafereel werd aan tafel voortgezet met het doornemen van álle clichés op het gebied van wat-je-in-een-relatie-zoekt, over het belang van de uitdaging die een partner voor je moet zijn en het nodig hebben van tegengas.

T. begreep hier niets van (‘ik wil juist helemáál geen tegengas!’) en merkte daarna op dat dit typisch zo’n man was die (zónder ironie of spot) het woord ‘toppie’ gebruikt, waarop die vrouw vervolgens antwoordt met ‘absoluut’ (idem). Ik geniet ervan met T. naar dit soort programma’s te kijken, omdat T. altijd haarfijn aanvoelt hoe de vork in steel steekt en ook nog eens de kunst van het doeltreffend benoemen verstaat. Soms baal ik er stiekem een beetje van en wou ik dat ík de gene was die zijn opmerkingen had gemaakt, maar de grap wint het altijd van de jaloezie en T. troost mij door mij de rol als sidekick van de gangmaker toe te dichten.

Na de liefdesmakelaar (die títel alleen al trouwens) volgden wij voor het Oranjegevoel de volledige uitzending over Willem Alexander en zijn Máxima (waarbij ook Erica Terpstra in beeld kwam en T. opmerkte dat zij hem altijd sterk aan Han Peekel doet denken) en sloten wij af met Paul Verhoeven’s Total Recall (waarin T. moeiteloos het accent van Arnold Schwarzenegger nabootste).

En zo werd het toch nog een geslaagde Koninginnedag dit jaar.